منشور ملل متحد اشاره میکند که سازمان ملل متحد برای «نجات نسلهای بعدی از بلای جنگ» تأسیس شد. از زمان امضای منشور در سال 1946 تاکنون بیش از 250 درگیری مسلحانه رخ داده است. هدف توسعه پایدار 16: ترویج جوامع عادلانه، صلح آمیز و فراگیر، از همه کشورهای عضو می خواهد که همزیستی مسالمت آمیز بین مردم را ترویج کنند. برخی از اهداف اصلی آن شامل کاهش جریان تسلیحات و مبارزه با جرایم سازمانیافته، و همچنین کاهش قابل توجه انواع خشونت در سراسر جهان است.
امروزه بیش از 600 میلیون جوان در مناطق ناآرام و مستعد درگیری زندگی می کنند. جوانان به طور نامتناسبی تحت تأثیر اشکال متعدد و اغلب مرتبط با خشونت مانند خشونت سیاسی، جنایات سازمان یافته و حملات تروریستی قرار می گیرند که هزینه های انسانی، اجتماعی و اقتصادی را به دنبال دارد. در دهه گذشته، استخدام جوانان در گروه های خشن و افراطی باعث شده است که برخی جوانان را تهدیدی برای امنیت و ثبات جهانی بدانند. با این حال، تحقیقات نشان میدهد که تعداد جوانانی که فعالانه در خشونت شرکت میکنند اقلیت کوچکی است، در حالی که اکثریت قریب به اتفاق جوانان با وجود بیعدالتیها، محرومیتها و سوء استفادههایی که میتوانند روزانه با آنها مواجه شوند، بهویژه در مناطق درگیری، مستعد خشونت نیستند. علاوه بر این، تعداد فزایندهای از شواهد نشان میدهد که آنها میتوانند نقشهای فعالی را بهعنوان عوامل تغییرات مثبت و سازنده ایفا کنند و میکنند، و قطعنامه 2250 شورای امنیت که اخیراً در مورد جوانان، صلح و امنیت به تصویب رسیده است، این واقعیت را برجسته میکند. این به رسمیت شناختن نقش مثبتی است که جوانان می توانند در حفظ صلح و امنیت بین المللی ایفا کنند.
حفظ صلح و امنیت جهانی یک موضوع مقطعی است که برای دستیابی به همه اهداف توسعه پایدار حیاتی است. چندین دفتر سازمان ملل در ترویج و حفظ صلح و امنیت بین المللی از جمله: شورای امنیت، مجمع عمومی، دبیرکل، ادارات عملیات حافظ صلح، پشتیبانی میدانی و امور سیاسی و دفتر پشتیبانی صلح مشارکت دارند. دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی نیز بازیگران مهمی هستند، زیرا آنها رهبران و صلحجویان آینده را آموزش میدهند که مسیر ایجاد صلح در جهان را شکل خواهند داد.
دکترای حقوق بشر Dr. سواتی چاکرابورتی استادیار حقوق بشر و مطالعات زنان در Schoolguru Eduserve Pvt Ltd. او عضو بین المللی KAICIID در وین، اتریش است. او دکترای خود را در رشته حقوق بشر از دانشگاه کلکته با پایان نامه "حق تحصیل: مطالعه ای بر روی زنان قبیله ای روستایی بنگال غربی" انجام داده است. او به عنوان مشاور پژوهشی به کمیسیون ملی حقوق بشر، هند پیوست. او بنیانگذار و مجری پروژه آنلاین پلتفرم به نام "Webplatform4Dialogue" با مجموعه ای از وبینارها، گفتگوها و انتشارات است. او مدیر عامل آکادمی تابستانی Docoral اوراسیا (EDSA) است. دکتر چاکرابورتی به عنوان مدرس در کالج انگلیسی (مدرسه مدیریت)، کالیکات، کرالا، تخصص تدریس خوبی داشت. او همچنین عضو شورای اجرایی مرکز ملی تحقیقات رشد و توسعه فراگیر (NCDR)، میسور است. عضو کمیته بازبینی مجله تحقیقات روانشناختی و تربیتی راج راجشواری همچنین ویراستار کتابهایی مانند «راهنمای حقوق بشر و مطالعات قبیله ای»، «راهنمای رسانه های اجتماعی برای شمول دیجیتال و اجتماعی»، «توسعه قبیله ای»، «جنسیت» است. هویت و نقشها در هند: مسائل و چالشها»، «راهنمای چند رشتهای طرد اجتماعی و حقوق بشر» و «راهنمای روابط بینالملل: مسائل حقوق بشر و سیاست خارجی جلد اول و جلد دوم». دکتر چاکرابورتی از طریق سمینارها، کنفرانس ها و کارگاه های مختلف با شبکه خود ارتباط بین المللی گسترده ای دارد.
نمایش نظرات