در این کلاس، ترسیب کربن را به عنوان وسیله ای برای کاهش تغییرات آب و هوایی مورد بحث قرار می دهیم. روش ترویج شده کانی سازی کربن است.
این دوره به عنوان بخشی از مأموریت سازمان غیرانتفاعی کربن منفی آب و انرژی که توسط دکتر جان هوگلند تأسیس شده است، ایجاد شده است. اگر از اطلاعات بهره برده اید، لطفاً کمک مالی را در نظر بگیرید. اگر بخشی از 98٪ هستید و نمی توانید کمک مالی کنید، لطفاً وب سایت و این دوره را به طور گسترده به شبکه خود ارسال کنید ... تفاوت ایجاد می کند. اطلاعات بیشتر در وب سایت بنیاد موجود است که از صفحه بیوگرافی Udemy Instructor دکتر هوگلند پیوند داده شده است.
این دوره دو قسمتی مبتنی بر دو ارائه است که به صورت موضعی به 14 ویدیو تقسیم شده است. بخش اول دارای پادکست لیگ حفاظت از نوادا است که با دکتر جان هوگلوند مصاحبه می کند. موضوع تغییر آب و هوا، سایر منابع صنعتی کربن و چگونگی کاهش آن با ترسیب کربن مورد بحث قرار گرفته است. بخش دوم یک نسخه توسعه یافته از ارائه دکتر Hoaglund است که به انجمن ملی آب های زیرزمینی (NGWA) ارائه شده است، و جزئیات "تریفکتا محیطی CNWE" را نشان می دهد (به زیر مراجعه کنید).
برخلاف ترسیب کربن زنده موقتی که برای "تعادل کربن" استفاده میشود (رشد تالابها و جنگلها در ازای "حق آلودگی" یعنی انتشار کربن)، کانیسازی کربن غرق دائمی کربن در کف دریا است. جریمه انرژی در ارتباط با تمام روشهای ترسیب کربن وجود دارد، اما با ترکیب آن با نمکزدایی با آب نمک با فرآیندهایی که در اینجا توضیح داده شد، انرژی سرمایهگذاری شده نیز 1) آب شیرین تولید میکند، 2) کالاهایی مانند گاز هیدروژن تولید میکند، یک حامل انرژی که به زودی جایگزین خواهد شد. لیتیوم، 3) دفع آب نمک را حذف می کند، 4) انتشار کربن را حذف می کند، و 5) شور شدن آب های زیرزمینی را با تولید نمک یخ زدای بی کربنات به جای نمک های کلرید کاهش می دهد.
توضیح فنی سه جزء "CNWE محیطی trifecta" به شرح زیر است:
گاز گلخانهای (GHG) از طریق جداسازی کربن کاهش مییابد که از جذب دودکش (FSC) یا جذب مستقیم هوا (DAC) CO2 به دست میآید و متعاقباً در مواد معدنی کربنات جامد [MCO3 یا MHCO3] یا در داخل ترکیب میشود. افزایش بی کربنات محلول طبیعی (HCO3) در آب های زیرزمینی، آب های سطحی و اقیانوس ها. HCO3 محلول را می توان برای تولید سوخت زیستی، کود یا مواد اولیه در جلبک ها گنجاند. نیاز به دفع زباله های آب نمک هم از عملیات نمک زدایی آب دریا و هم از آب های زیرزمینی حذف می شود. متداول ترین فناوری برای این مرحله معمولاً شامل 1) الکترولیز آب نمک، تولید MOH پایه، و 2) هوادهی گاز CO2 تشکیل اسید کربنیک، که با باز واکنش می دهد و نمک کربناته (MCO3 یا MHCO3) تولید می کند./p>
آب شیرین از نمکزدایی آب نمک تولید میشود و از طریق جلوگیری از شور شدن ناشی از انتقال آب نمک و نمکزدایی جاده، و همچنین تصفیه اسیدی شدن آبهای زیرزمینی و سطحی ناشی از بارش اسیدی و زهکشی معدن اسیدی مدیریت میشود. MHCO3، جایگزین MCl در عملیات نمکزدایی و کوددهی جادهها، کاربرد منبع «غیر نقطهای» بیکربنات را برای خنثیسازی بارش اسیدی فراهم میکند. حذف نمک های MCl از شور شدن کلرید آب های زیرزمینی و سطحی جلوگیری می کند. MHCO3 همچنین می تواند به صورت محلی اعمال شود، و کاربرد منبع "نقطه ای" را برای خنثی سازی منابع نقطه ای زهکشی معدن اسیدی فراهم می کند.
انرژی پاک از طریق تولید حاملهای انرژی ارتقا مییابد: لیتیوم استخراجشده از نمکها، و هیدروژن تولید شده از الکترولیز آب نمک. سایر محصولات جانبی قابل فروش از فرآیند الکترولیز که در بالا توضیح داده شد تولید می شوند، که بیش از صد سال است که وجود داشته است و در حال حاضر وسیله استاندارد برای تولید این ترکیبات به صورت صنعتی است. محصولات جانبی قابل فروش NaHCO3 و ترکیبات مختلف HxClx از جمله H2، Cl2، HCl و ClOx هستند. H2 می تواند اقتصاد هیدروژن را تکمیل کند. ترکیبات Cl2 و ClOx را می توان در بهداشت آب استفاده کرد. هیدروکلراید را می توان در روش های مختلف هضم (انحلال) ضایعات، به ویژه مواد آلی حاصل از کشاورزی (مانند کله پاچه) استفاده کرد. HCl اعمال شده روی فلزات بومی، کلرید آن فلز به اضافه گاز هیدروژن را تولید می کند.
[در طول بحث بالا، M معمولاً سدیم، Na، زمانی که به کاتیونهای یک ظرفیتی اشاره میکند، و Ca یا Mg در هنگام اشاره به کاتیونهای دو ظرفیتی است]
زمین شناس
نمایش نظرات