212-89: آزمون تمرین کنترل کننده حادثه 2024

دوره 212-89: Incident Handler یک برنامه جامع و عملی است که برای تجهیز حرفه ای ها به مهارت ها و دانش لازم برای مدیریت مؤثر و پاسخگویی به حوادث امنیتی در سازمان طراحی شده است. از آنجایی که تهدیدات سایبری هم از نظر پیچیدگی و هم از نظر فراوانی به رشد خود ادامه می‌دهند، توانایی مدیریت مؤثر نقض‌های امنیتی برای حفاظت از داده‌ها، شبکه‌ها و سیستم‌ها حیاتی است. این دوره به بررسی چرخه حیات رسیدگی به حادثه، از شناسایی و مهار تا ریشه‌کنی، بازیابی و تجزیه و تحلیل پس از حادثه می‌پردازد. هدف اصلی کمک به متخصصان امنیتی است که بر جنبه‌های ضروری واکنش به حادثه تسلط پیدا کنند و اطمینان حاصل شود که می‌توانند آسیب‌ها را کاهش دهند و از اتفاقات بعدی جلوگیری کنند.

نمای کلی رسیدگی و پاسخ به حادثه

در چشم انداز امنیت سایبری که به سرعت در حال تحول است، حوادث می توانند از حملات فیشینگ ساده تا تهدیدات پیشرفته پیشرفته (APT) متغیر باشند. از آنجایی که این تهدیدات رایج تر و پیچیده تر می شوند، سازمان ها به متخصصان بسیار ماهر نیاز دارند که بتوانند به سرعت حوادث امنیتی را شناسایی، تجزیه و تحلیل و کاهش دهند. دوره 212-89: Incident Handler ابزارها، روش‌ها و بهترین شیوه‌ها برای رسیدگی به حوادث را از مرحله شناسایی اولیه تا بازیابی و درس‌های آموخته شده در اختیار شرکت‌کنندگان قرار می‌دهد.

این دوره بر اهمیت یک رویکرد ساختاریافته و روشمند برای رسیدگی به حوادث، با هدایت استانداردهای صنعتی شناخته شده مانند راهنمای مدیریت رویداد امنیت رایانه ای مؤسسه ملی استانداردها و فناوری (NIST) تأکید می کند. این برنامه درسی همچنین انواع حوادث متداول، استفاده مؤثر از ابزارهای واکنش به حادثه و چگونگی ایجاد یک طرح واکنش مؤثر به حادثه را پوشش می‌دهد.

موضوعات کلیدی تحت پوشش

1. مقدمه ای بر رسیدگی و پاسخ به حادثه:

   • درک اهمیت واکنش به حادثه در امنیت سایبری.

   • تعریف حوادث امنیتی و دسته‌بندی آنها (به عنوان مثال، حملات بدافزار، نقض داده‌ها، حملات انکار سرویس).

   • نقش یک کنترل کننده حادثه و مهارت های مورد نیاز برای اجرای موثر.

2. فرآیند رسیدگی به حادثه:

   • آماده‌سازی: ایجاد یک تیم واکنش به حادثه، خط‌مشی‌ها و رویه‌ها.

   • شناسایی: شناسایی و شناسایی حوادث امنیتی با استفاده از ابزارهایی مانند سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS)، تجزیه و تحلیل گزارش، و نظارت بر شبکه.

   • مهار: جداسازی سیستم های آسیب دیده برای محدود کردن دامنه یک حادثه و جلوگیری از آسیب بیشتر.

   • ریشه کنی: از بین بردن علت اصلی حادثه، مانند حذف بدافزار یا بستن آسیب پذیری ها.

   • بازیابی: بازگرداندن سیستم‌ها و داده‌ها به عملکرد عادی خود در حالی که از ایمن ماندن آنها اطمینان حاصل می‌شود.

   • درس های آموخته شده: تجزیه و تحلیل و گزارش پس از حادثه برای بهبود واکنش به حادثه در آینده و جلوگیری از حوادث مشابه.

3. ابزارها و تکنیک‌های واکنش به حادثه:

   • آشنایی با ابزارهای کلیدی مورد استفاده در رسیدگی به حادثه، از جمله ابزارهای پزشکی قانونی، ابزارهای تجزیه و تحلیل بدافزار، و سیستم‌های SIEM (اطلاعات امنیتی و مدیریت رویداد).

   • تکنیک‌هایی برای تجزیه و تحلیل گزارش‌ها، ترافیک شبکه، و فعالیت نقطه پایانی برای شناسایی و درک حوادث امنیتی.

   • تمرینات عملی در به کارگیری این ابزارها در سناریوهای دنیای واقعی.

4. انواع حوادث امنیت سایبری:

   • حملات بدافزار و باج افزار.

   • تهدیدهای داخلی و مهندسی اجتماعی.

   • حملات انکار سرویس توزیع شده (DDoS).

   • نقض داده ها و درز.

   • تهدیدهای دائمی پیشرفته (APT).

   • حملات فیشینگ و نیزه فیشینگ.

   • حملات و آسیب پذیری های برنامه وب.

5. ملاحظات قانونی و مقرراتی در رسیدگی به حادثه:

   • درک پیامدهای قانونی واکنش به حادثه، از جمله الزامات گزارش.

   • انطباق با مقرراتی مانند GDPR، HIPAA، و PCI DSS در طول یک حادثه.

   • مدیریت ارتباط با تیم‌های حقوقی، مدیریت، و ذینفعان خارجی.

6. مستندات و گزارش واکنش حادثه:

   • مستند کردن هر مرحله از فرآیند واکنش به حادثه.

   • نوشتن گزارش‌ها و تحلیل‌های پس از حادثه، جزئیات نحوه رسیدگی به حادثه، اشتباهات و اقدامات انجام شده.

   • ایجاد کتاب‌های نمایش پاسخ حادثه برای ساده‌سازی فرآیند و اطمینان از اینکه همه اقدامات به خوبی برای مراجعات بعدی مستند شده‌اند.

7. مدیریت تیم‌های واکنش به حادثه:

   • ایجاد یک تیم واکنش موثر به حادثه با ترکیب مناسبی از مهارت‌ها.

   • هماهنگی بین بخش‌های مختلف، از جمله فناوری اطلاعات، حقوقی، ارتباطات و مدیریت.

   • انجام تمرین‌های رومیزی واکنش به حادثه برای آماده‌سازی تیم برای سناریوهای واقعی.

8. بهبود واکنش پس از حادثه:

   • تجزیه و تحلیل آنچه که خوب پیش رفت و چه چیزی می‌توانست بهبود یابد.

   • تصحیح خط‌مشی‌ها و رویه‌های واکنش به حادثه براساس درس‌های آموخته شده.

   • اطمینان از بهبود مستمر از طریق آموزش و شبیه سازی منظم.