طراحی آنالوگ بالا شامل توسعه سیستمهای الکترونیکی آنالوگ است که در فرکانسها، ولتاژها یا سطوح دقیق کار میکنند، که معمولاً در برنامههایی مانند سیستمهای ارتباطی، ابزار دقیق، و محاسبات با کارایی بالا یافت میشوند. فرآیند طراحی شامل چندین جنبه کلیدی برای اطمینان از عملکرد، قابلیت اطمینان و عملکرد است.
هنگامی که الزامات مشخص شد، فرآیند طراحی با انتخاب توپولوژی مدار آغاز می شود. این شامل انتخاب پیکربندی مناسب تقویت کننده ها، فیلترها، نوسان سازها و سایر اجزا بر اساس نیازهای برنامه است. توپولوژی های مدار متداول شامل امیتر مشترک، کلکتور مشترک و پیکربندی های پایه مشترک برای تقویت کننده ها و انواع فیلترهای فعال و غیرفعال برای تهویه سیگنال هستند. انتخاب مولفه یکی دیگر از جنبه های مهم طراحی آنالوگ بالا است. اجزاء باید مشخصات پاسخ فرکانسی، بهره، رقم نویز، خطی بودن و سایر پارامترها را داشته باشند. برای اطمینان از قابلیت اطمینان و عملکرد، اغلب قطعات با کیفیت بالا از تولید کنندگان معتبر ترجیح داده می شوند.
شبیهسازیها نقشی حیاتی در فرآیند طراحی دارند. ابزارهایی مانند SPICE (برنامه شبیهسازی با تاکید بر مدار مجتمع) به طراحان اجازه میدهد رفتار مدار را در شرایط عملیاتی مختلف شبیهسازی کنند و به شناسایی مشکلات احتمالی و بهینهسازی عملکرد قبل از نمونهسازی کمک کنند. طراحی چیدمان برای به حداقل رساندن اثرات انگلی و اطمینان از یکپارچگی سیگنال مناسب ضروری است. قرار دادن دقیق اجزاء، مسیریابی ردیابی ها، و تکنیک های زمینی برای کاهش نویز، تداخل، و اعوجاج سیگنال به کار گرفته می شود.
تکیه آنلاین
نمایش نظرات