آموزش اخلاق عملی- پویایی جدید

این دوره نه از یک دکترین اخلاقی خاص و نه رویکرد انحصاری به موضوع حمایت کرده است. تنوع روش‌ها و رشته‌های گوناگونی که ما از آن‌ها استفاده می‌کنیم و دامنه اهداف اجتماعی و فکری که در خدمت آن‌ها هستیم، بسیار زیاد است که اجازه نمی‌دهد یک ارتدکس توسعه یابد. با این حال، در نتیجه بحث‌ها و انتشارات ما در این دو دهه اخیر، مشخص شده است که یک فعالیت متمایز وجود دارد - چیزی که ما آن را اخلاق عملی می‌نامیم - که در دانشگاه مدرن، در خور توجه جدی درسی و علمی است. رشته های سنتی در هنر و علوم و در مدارس حرفه ای. سه ویژگی اخلاق عملی قابل توجه است.

اولاً، اخلاق عملی یک رشته پیوند دهنده است که به دنبال ایجاد پل بین نظریه و عمل است. اما هر دو با اخلاق کاربردی و اخلاق حرفه ای که معمولاً درک می شوند متفاوت است. ما مانند زمانی که شروع کردیم متقاعد شده‌ایم که فلسفه اخلاق و سیاسی رشته‌های ضروری برای کار ما هستند. در عین حال، اکنون به وضوح می بینیم که اصول فلسفی را نمی توان به هیچ وجه مستقیم در مورد مسائل و سیاست های خاص به کار برد. در مواجهه با معضلات عینی، به همان اندازه که برای توجیه بر اصول فلسفی تکیه می کنیم، نیازمند بازنگری در اصول فلسفی هستیم. یک دلیل این است که اصول اغلب با هم تضاد دارند: برای مثال، چگونه یک وکیل باید تعهد خود را به یک موکل گناهکار (اصل وفاداری) با تعهد او به حقیقت (اصل صحت) تطبیق دهد؟ درک چنین تضادهایی مستلزم تحلیل انتقادی و تشریح اصول است، فرآیندی که هم از کاربرد قیاسی و هم از شهود مورد به مورد متمایز است. ما همچنین آموخته‌ایم که استدلال اخلاقی آنطور که به طور متعارف فهمیده می‌شود، تنها عنصر مهم در بحث درباره مسائل اخلاقی عملی نیست. ادراک اخلاقی - توانایی تشخیص یک موضوع اخلاقی در مجموعه ای از شرایط پیچیده - و خصوصیات اخلاقی - تمایل به زندگی اخلاقی به روشی منسجم در طول زمان به همان اندازه مهم هستند. به عنوان مثال، یک مدیر تجاری ممکن است تمایل داشته باشد که در زندگی شخصی خود اخلاقی عمل کند، اما ممکن است متوجه نشود که مسائل اخلاقی در زندگی حرفه ای او زمانی که تصمیم به تعطیلی یک کارخانه یا پذیرش خطرات سلامتی ناشی از خطرات محیط کار می گیرد، مطرح می شود. برای درک بهتر این ابعاد از زندگی اخلاقی، اخلاق عملی باید علاوه بر فلسفه، از سایر رشته ها و اشکال دیگر دانش نیز استفاده کند. درک تصمیمات اخلاقی در مشاغلی مانند تجارت، دولت، قانون و پزشکی به وضوح مستلزم دانش آن مشاغل است، اما فراتر از آن به کمک روانشناسی اخلاق، جامعه شناسی، اقتصاد و علوم سیاسی نیاز دارد.

از آنجایی که در بسیاری از مدارس حرفه ای تدریس شده است، ما نیز انتقادات بیشتری نسبت به اخلاق حرفه ای پیدا کرده ایم. اخلاق عملی در حرفه ها باید بیش از مطالعه قوانین اخلاقی، مانند آیین نامه و قوانین الگوی حرفه حقوقی، یا تقلید از الگوها، مانند دوره های بالینی در بیمارستان های آموزشی باشد. اینها ممکن است بخش مهمی از آموزش اخلاقی در حرفه ها باشند، اما اگر بخش اصلی باشند، مفاهیم محلی و فنی از زندگی حرفه ای را تقویت می کنند. اخلاق عملی سعی می‌کند قوانین حرفه‌ای و تجربه بالینی را با زمینه اجتماعی گسترده‌تر که در آن حرفه‌ها تمرین می‌کنند، و با مفروضات اخلاقی عمیق‌تری که حرفه‌ها به آن وابسته هستند مرتبط کند.

از جمله سؤالاتی که ما متوجه شدیم تعارض بین وظایف نقش های حرفه ای و وظایف اخلاق عمومی است. تعارض در نقش های حرفه ای ناشی از درک رقابتی از اهداف یک حرفه؛ وظیفه متخصصان برای خدمت به مصالح عمومی؛ مشروعیت اقتدار حرفه ای؛ و مسئولیت پذیری متخصصان برای پرداختن به این نوع پرسش‌ها، ما بیشتر به دنبال این بوده‌ایم که اخلاق حرفه‌ای را با برخی از مسائل بزرگ‌تر برجسته در فلسفه اخیر مانند نسبی‌گرایی عدالت، بنیاد حقوق، و حدود اخلاق مرتبط کنیم.

دومین ویژگی اخلاق عملی که بر آن تاکید کردیم، زمینه نهادی آن است. اکثر مردم بیشتر زندگی خود را تحت تأثیر نهادها - مدارس، شرکت ها، بیمارستان ها، سازمان های رسانه ای- می گذرانند که برای آنها کار می کنند یا به نوعی با آنها کنار می آیند. با این حال، اخلاق، هم به عنوان یک رشته آکادمیک و هم به عنوان یک عمل ملموس، یا بر روابط بین افراد یا بر ساختارهای جامعه به عنوان یک کل تمرکز دارد. از آن طیف میانی از انجمن‌های میانی غفلت کرده است که مؤسسات بادوام‌ترین و تأثیرگذارترین آنها هستند. مؤسسات محل بسیاری از دشوارترین مشکلات اخلاقی ما و همچنین منبع بسیاری از امیدوارکننده ترین راه حل های ما هستند. ما باید به عنوان مثال، نه فقط به اخلاقیات روابط پزشک و بیمار، یا به عدالت سیاست مراقبت های بهداشتی، بلکه به آنچه که می توان آن را اخلاق بیمارستانی نامید توجه کنیم. بر چه اساسی بیمارستان ها باید تخت های کمیاب را در بخش مراقبت های ویژه اختصاص دهند؟ متخصصان و سایر کارمندان باید از چه حقوقی برای مخالفت با خط مشی بیمارستان در مورد اقدامات احتیاطی در مورد ایدز یا خودکشی به کمک پزشک برخوردار باشند؟ برای پرداختن به چنین سؤالاتی به اندازه کافی، اخلاق عملی باید فراتر از اصول اخلاقی اخلاق فردی باشد، اما به زندگی اخلاقی که در میان ساختارهای جامعه ساکن است توجه شود.

در طول سال‌ها، ما همچنین متوجه شده‌ایم که بسیاری از مسائلی که متخصصان با آن‌ها مواجه هستند فراتر از فعالیت حرفه‌ای آنهاست. این یکی از دلایلی است که ما حداقل به همان اندازه به مسائل اخلاقی کلی تر، مانند مسائل جنگ و صلح، عدالت جهانی، مسئولیت زیست محیطی، مشکل مهاجرت، استانداردهای مبارزات سیاسی، و نقش دین در عموم توجه کرده ایم. زندگی.

سومین ویژگی اخلاق عملی که اهمیت فزاینده ای پیدا کرده، ماهیت سیاسی آن است. اخلاق عملی سیاسی است، زیرا نمی تواند از مسئله اقتدار اجتناب کند: چه کسی باید تصمیم بگیرد؟ تمایز بین تصمیم درست و حق تصمیم گیری به ویژه در اخلاق عملی قابل توجه است، زیرا مردم به طور منطقی در مورد بسیاری از مسائل اخلاقی - به عنوان مثال، سقط جنین یا مجازات اعدام - اختلاف نظر دارند. اخلاق عملی باید اصولی را برای حل یا حداقل سازگاری با چنین اختلاف نظرهایی ارائه دهد. برای حل و فصل منصفانه چنین اختلافاتی صرفاً موضوع انتخاب یک رویه خاص (قاعده اکثریت، رضایت آگاهانه، نمایندگان سهامداران و مواردی از این قبیل) نیست. به نظر ما روشن‌تر است که مشکل را شامل فرآیندی از بحث و گفتگو بدانیم - تعامل مستمر که در آن نحوه ارتباط طرفین اختلاف با یکدیگر به همان اندازه مهم است که در نهایت چه کسی حق تصمیم‌گیری دارد. اخلاق عملی در حرفه ها نیز به معنای آشناتر دیگری سیاسی است: به این سؤال می پردازد که چه کسی باید اخلاق حرفه ها را تنظیم کند. این سوال با برجسته شدن روزافزون تنش بین ایده‌آل حرفه خودتنظیمی و واقعیت حرفه‌ای بازارگرا اهمیت جدیدی پیدا می‌کند. ما باید از رها کردن ایده آل خودداری کنیم، زیرا به طور سنتی اصل خدمت به دیگران را بیان می کند، که جوهر اخلاقی یک حرفه است. اما بیماران، مشتریان، مشتریان و شهروندان به طور مشروع به دنبال کنترل بیشتر بر مشاغل هستند، گاهی از طریق بازار، و گاهی از طریق سیاست و قانون. اخلاق حرفه ای، همانطور که بسیاری از خود متخصصان اصرار دارند، برای همه ما بسیار مهم است که فقط به متخصصان واگذار شود. چالش مبرم برای آینده، در اصل و در عمل، ایجاد اتحادی از ایده سنتی حرفه خودمختار (حفظ اخلاق خدمت در آن) و تقاضای مدرن برای پاسخگویی (اعتراف به اخلاق مسئولیت) است. فراتر از حرفه‌ها، چالش این است که اصول و شیوه‌هایی را پیدا کنیم که همه ما را قادر می‌سازد تا آنچه را که به یکدیگر در زندگی عمومی که ناگزیر به اشتراک می‌گذاریم، مدیون باشیم. اخلاق زندگی عمومی آنقدر مهم است که فقط به اخلاق شناسان واگذار شود.