Thomas Charles Mathiassen

من از بچگی همیشه دیوانه نان بودم، اولین خاطره نان من زمانی بود که مادرم مرا به نانوایی محلی، نانوایی Langhoff در سیلکبورگ، دانمارک فرستاد تا یک گلدان تازه پخته شده، پیچیده شده در یک تکه نان را بردارم. کاغذ.

مادرم چند برش ضخیم می‌برد، از شکوفه‌ها یک لایه سخاوتمندانه کره و مربای توت‌فرنگی تازه، من خوشحال‌ترین بچه دنیا بودم، برای من جادو بود.

وقتی حدود 11 تا 12 ساله بودم، صبح ها قبل از رفتن به مدرسه روزنامه ها را با دوچرخه تحویل می دادم و در پایان مسیرم در پشت درب نانوایی محلی را می زدم و با هم گپ می زدم. با نانوا، یک روزنامه تازه با یک شیرینی دانمارکی تازه عوض کنید و یک روز از من پرسید که آیا می‌خواهم بیایم و در نانوایی کار کنم تا در تمیز کردن نانوایی کمکی کنم.

من خیلی هیجان زده بودم، که قبل از مدرسه می آمدم تا کمک کنم، و دوباره بعد از مدرسه تازه فروخته شدم و می دانستم که می خواهم تا آخر عمر نانوا باشم.

اکنون پس از گذشت 30 سال، هنوز لذت پختن غذا را می‌بینم، البته ساعات طولانی و صبح‌های اولیه سخت‌تر و سخت‌تر می‌شوند، اما شور و اشتیاق همان است.

هدف دوره های من صرفاً این است که شما را به پخت و پز علاقه مند کنم، من قصد ندارم عمیقاً در شیمی تهیه نان غوطه ور شوم، خواص آردهای مختلف را تجزیه و تحلیل کنم، تعداد زیادی از تجهیزات فانتزی را فهرست کنم یا شما را با تکنیک های پیچیده گیج کنم. .

نیازی نیست که پختن دلهره آور یا مرموز باشد و لازم نیست شما یک نانوای متولد شده باشید، پخت برای همه است و کاری که می توان با مقداری آرد، مخمر، آب و کمی نمک انجام داد، شگفت انگیز است.